sæmd

f. (prop. sæmð), honour; auka þína sæmð, Fms. i. 76; göra okkr sæmð sem hón hefir heitið, Nj. 5; sæmdar ok virðingar, Bs. i. 764; stendr hann í greindri sæmd mikils virðr, Mar. passim.

2. plur. sæmdir, redress; hann fékk þar engar sæmdir, Landn. 122; hann skyldi engar sæmðir hafa fyrir þá áverka, Ld. 230.

COMPDS: sæmdaratkvæði, sæmdarauki, sæmdarboð, sæmdarferð, sæmdarfýst, sæmdarför, sæmdarhlutr, sæmdarklæði, sæmdarlauss, sæmdarmaðr, sæmdarmál, sæmdarnafn, sæmdarorð, sæmdarráð, sæmdarspell, sæmdarsæti.